Were gonna rebuild that bridge!

Það þóttu mér undarleg orð hjá forsetanum sem kom til MN og lýsti yfir að hann ætlaði sér að endurbyggja brúna í stað þeirrar sem hrundi og steyptist í ána og 13 manns fórust.

Fyrir utan að það er óþarfi að segja að "við munum endurbyggja brúna!" (augljóslega verður brúin endursmíðuð) heldur mætti ætla að fyrst hann sagði þessi fleygu orð þá er hugsanlega allsendis óvíst orðið hvort brúin verður endurbyggð. Miðað við hvernig fyrri yfirlýsingar hafa staðist tímans tönn.

Enn leitað að fórnarlömbum í brúarslysi

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• mission-accomplished.jpg

Macintosh tölvur -gullið sem glóir- upphæpað drasl?

Maður er engin undantekning sem fórnarlamb í yfirhæpuðu auglýsingaskrumi og branding-fylgni. Eftir tæpa hálfs árs reynslu á Macintosh er ég kominn á þá skoðun að Macintosh er í raun upphæpað stöff sem er eins og hvaða annað tölvuskran.

"Vá hvað þetta er flott maður" er það fyrsta sem ég sagði eftir að plögga inn og kveikja á tölvunni.

En Macintosh er uppfullt af böggum og leiðindum. Listinn er svo langur núna að ég er eiginlega gáttaður. Svo ef maður spyr makka-mann þá er það stundum eins og að tala við trúarsannfærðann. "Það getur ekki verið" eða "það ert þú sem ert að gera eitthvað vitlaust" eða "það ert þú sjálfur sem ert vitlaus." Alkunnir frasar. Afneitun eða að skella sökinni á notandann.

Ég hefði betur notað peninginn í að kaupa góða PC vél. Og þú færð góða PC vél fyrir sama pening. Og 15 kassa af rauðvíni í kaupbæti. Og ámóta flóð af böggum. Kannski meira, veit ekki.

Minn 4. ára gamli desktop pési er mun hraðskreiðari en þetta MacBook Pro dót sem ég slysaðist til að kaupa.

Svona örfá atriði:

-HD browsing og myndir. PC er til muna þægilegri í að skoða myndir. Browserinn í makkanum er tóm þreyta ef þú ert með 300 myndir. PC gefur þér kost á að skoða allt í einu sem preview/thumbnails. Makka browserinn er með eina mynd í einu. Sjálfsagt er einhver leið en hún er ekki intuitive eða þá í gegnum eitthvað auka-prógramm.

-Unplugging ext drives, maður þarf að fara inn í browserinn í Mac og ýta á EJECT. Eitthvað sem var hætt í WXP en var tóm þreyta í Windows 2000. Tóm vinnutruflun.

-Hægagangur. Prógrömm eru ótrúlega seinvirk í Makkanum. Mæli opnun prógramma allt að 5x hraðari í gamla pésanum. Hefur verið svona frá day-1 og ekkert með uppfyllingu efnis að gera.

-Copypaste virkar, vá. En um leið og búið er að gera control C þá frýs tölvan í ca 1/2-eina sekúndu. Virkilega truflandi þegar verið er að einbeita sér að því að skrifa texta. Fáránlegt á þessu herrans ári 2007.

-Lyklaborðið á MacBookPro er alger hryllingur. Þ.e. takkarnir sjálfir. Álíka vont og lyklaborðið á gamla IBM lappanum. Innsláttarvillur hafa aukist til muna því það þarf að vera með sérstaka athygli á að ýta nægilega vel á takkana, t.d. við tvíslátt á sama staf. Lyklaborðið á MacBook er hins vegar til fyrirmyndar og mun notendavænna.

-Útþurrkun myndefnis á diskum, Makkinn á til að eyða ekki heldur setja í þar til gerða ruslafötu á ext disknum. Neyðist til að nota pésann til að þurrka almennilega út svo diskurinn sé tómur, hef t.a.m. lent í að ljósmynda og kortið fullt. Þurrkaði út á makkanum og fór aftur á staðinn til að ljósmynda, berandi allsk drasl og fyrirhöfn og kortið ennþá fullt. Er kominn í vana að taka kortið úr vélinni og reformattera diskinn á Pésanum til öryggis, því þetta Mac dæmi er ekki að virka með svona einfaldann hlut.

-Browser vandamál. Internet Explorer er ekki gerður lengur fyrir Makka. Þá er Mozilla eftir, sem er tóm þreyta vegna bögga, Ísl. letur rugl ofl. Svo þá er maður með Safari og sá einfaldlega hefur ekki sömu getu til að lesa vefsíður og IE á PC. Alls kyns fídusar koma bara ekki fram. Til dæmis á þessu Moggabloggi eru ekki einu sinni broskallar og ógerningur að setja inn myndir með textunum. Þá þarf að fara í Pésann(!)

-iTunes spilarinn spilar ekki ýmis lög sem maður fær lánuð frá vinum. Til að spila viðkomandi lag þarf að setja inn notendanafn og leyninúmer þess sem keypti lagið. Fyrirtækjaeigandavænt en ekki notendavænt. Það er svona eins og að gefa upp nafnnúmerið til að kaupa skrúfjárn í BYKO. Verið er að höndla persónuupplýsingar og stjórna.

Þetta eru svona örfá atriði sem fara í taugarnar á mér. Að öðru leyti er vélin voða falleg, þori ekki einu sinni að þrífa skerminn af ótta við að rispa hann, þrátt fyrir allsk kyns munnvatnssýnishorn, mjólkur- og rauðvínsslettur. Eitt er þó betra, sem er að pop-ups truflanirnar eru mun færri. Pop-ups er auðvitað pjúra vinnutruflun og kannski jafnast þetta alltsaman út í að tölvur eru leiðindaapparöt sem þurfa allt of mikið viðhald, tjah, kannski svona álíka og líkamlegt kynlífs-viðhald.

Að vita laun manna.

Einhvers staðar las ég að laun væru okkar viðkvæmustu persónuupplýsingar.

Það er áhugavert. Ef laun eru svona viðkvæmar upplýsingar hjá sumum. Kannski er eitthvað að á þeim bæ. Skammast menn sín virkilega fyrir launin sín? Eru þau kannski ekki eins mikil og auglýsingabrask-iðnaðurinn gerir kröfur um? Eru væntingarnar aðrar en raunveruleikinn? Eru peningar mikilvægari en manneskjan? Hvernig í ósköpunum er hægt að skammast sín fyrir eigin laun? Er verið að fela tekjur, stelast undan skattgreiðslum?

Ég veit að stórir hópar gefa ekki allt upp til skatts, s.s. iðnaðarmenn ýmsir ofl. og það er fátt betra en reyna að innlima þessa hópa inn í kerfið á sem eðlilegastann máta. Til þess þarf kerfið að vera opið.

Það er skiljanlegt að sjúkdómar ýmsir eru eitthvað sem tengjast persónu manns, aðstæður í fjölskyldu ofl getur verið afar viðkvæmt. En að peningar og tekjur skuli vera svona stór þáttur í sjálfsímynd fólks er að mínu mati vottur um að eitthvað mikið er að. Eitthvað sem er ekki endilega heilbrigt. Sjálfsímynd fólks þarf að byggjast á öðrum hlutum en peningum, ekki að peningar séu ekki nauðsynlegur hluti af miklu stærri mynd, heldur er það svo að peningar virðast vera orðnir það eina sem máli skiptir. Lítum á forsíður blaðanna og þær eru uppfullar af peningafréttum. Ef fréttir má kalla. Og þær eru birtar athugasemdalaust eins og ekkert sé sjálfsagðara og að ekkert annað sé eins mikilvægt eins og að einhver kall sé að selja og kaupa peninga. Þetta er eitthvað sem ég lít á sem krabbamein í hugarfari og á sér langa sögu hér í USA. En byrjaði ekki af alvöru á Íslandi fyrr en fyrir um áratug.

Það virðist einmitt frekar vanta að fjallað sé um mannlegu þættina. Þessa viðkvæmari þætti, s.s. hvernig fólk virkilega hefur það á elliheimilum. Hvernig það er að vera einstæð móðir og hvaða þarfir eru óuppfylltar til að einstaklingar geti verið sem mest gefandi Það virðist einmitt vera að umræða um fólksins viðkvæmustu mál að lífið getur batnað. Allavega veit ég að það batnar ekki með nýjustu tölvunni eða stærsta bílnum eins og verið er að lofa í gegnum auglýsinga-lyga iðnaðinn. Helgarfrí, sumarfrí, viðunnandi laun ofl ofl hefur nefnilega fengist smátt og smátt, með því að taka fyrir viðkvæmari málin af festu í gegnum margar kynslóðir.

Það er því ekki í gegnum það að fela launin sem lífið batnar fyrir almenning, heldur það öfuga, að hafa opið kerfi þar sem menn skilja um hvað verið er að ræða.

Gott fyrsta skref

Maður sér litla kalla í risatórum F250 og hugsar með sér hvað sé nú að þessum. Kannski hefði verið betra að fjárfesta í sálfræðiráðgjöf frekar en svona typpa-framlengingu.

Næst er að láta stærri bílana borga sérstaka háa skatta og þá minnstu enga. Það er líka plássið sem bílar taka á götunum.

Í verstu tilfellunum eru það SUV sem maður mætir á vegum úti á landi þar sem bílstjórinn er með vinstra dekkið á miðlínunni. Eða í mörgum tilvikim MEÐ vinstra dekkið yfir línuna.

Sumir þessara bílstjóra segjast vera ánægðir með að vera öruggari gegn árekstrum og yppa öxlum þegar spurt er með hvort þeir séu lífshætta fyrir fólk á smærri bílum. Sannarlega eru þeir aukin hætta í umferðinni. Spurning hvort ekki sé hægt að kolefnisjafna (limlestingajafna?) þeim í gegnum tryggingarnar.

Þetta er gott sem fyrsta skref, þetta með ókeypis bílastæðagjöld. Hvernig fylgir hné svo kviði?

Ókeypis í stæði fyrir visthæfa bíla

Varúð! EKKI fara með heitann kaffibolla í strætó

Ef sá hluti vagnstjóranna sem eru ökuþórar fá að halda sínu starfi verður stórhættulegt að fara með heitann kaffibolla í strætó. Miðað við þjösnaganginn í aksturslaginu mun kaffið fara meira á þig en ofan í.

Það er þó aldrei að vita nema kaffið verði til að ökuþórarnir neyðist til að hægja á sér. En það er bara vinkill.

Bendi á fyrra blogg mitt um ökuþóra hjá strætó. http://veffari.blog.is/blog/veffari/entry/269785/
Ég sendi inn kvörtun til strætó út af þessu atviki með fatlaða manninn sem flaug úr sæti sínu en hef ekkert heyrt frá þeim.

Bendi á að ég er mikill stuðningmaður bættra almenningssamgangna og mikið á móti bruðlinu í vegagerð fyrir einkabílana.

Með blaðið og kaffibollann í strætó í haust

Atvinnumótmælendur?

Ég mótmæli harðlega öllum tillögum um að fela opinberar upplýsingar, því að það er í krafti feluleiksins sem menn byrja svindla.

Það liggur í hlutarins eðli að tekjuliðir hins opinbera eru ekki prívat upplýsingar. Laun geta verið prívat mál, en allar upplýsingar hjá hinu opinbera eiga að vera eins gagnsæjar og hægt er.

Þetta er eitt af því góða við hið opinbera, að þar höfum við rétt á að nálgast upplýsingar um okkar hagi. Enn ein ástæðan fyrir því af hverju ríkið á Íslandi hefur í raun verið gríðarlegt sökksess í gegnum áratugina eftir seinni heimsstyrjöld. Hagsældin á Íslandi byrjaði sannarlega ekki með brask-æðinu sem fór yfir á stig sturlunar fyrir um áratug.

Að fela þessar tölur bætir ekkert líf fólksins í landinu, en það myndi bæta hag örfárra einstaklinga.

"Follow the money."

Ansi fyndið hjá þessum Heimdellingum að setja upp svona gestabók. Vonandi eru þeir ekki eins ágengir við gesti og aðrir mótmælendur. mér þykir það amk dónaskapur að halda fram að þeir sem skoða bókina eigi "að skammast sín."  En nú spyr ég bara hreint út: Eru einhverjir að borga þeim fyrir að vera með svona uppákomur? Miðað við atburði sl. vikna í Kringlunni ofl stöðum spyr maður svona eðlilegra spurninga.

Ungir sjálfstæðismenn lögðu fram gestabók hjá tollstjóraembættinu

Mikilvægar fréttir

Þegar ekkert er í fréttum, eða þegar fréttir henta ekki skoðunum, er alltaf hægt að flytja fréttir um peninga. Þessi keypti þetta; hinn keypti hitt.

Svo þegar nauðsyn er á að fara enn lengra frá raunveruleikanum er hægt að flytja fréttir um hvernig einn keypti sjálfa söluna eða annar seldi peninga.

Það er á slíkum tímum sem allserjar upplausn á fréttainnihaldi hlýtur að vera í höfn.

Vatn er vökvað, ryksugan er ryksuguð og arfinn reyttur í andlegri eyðimörk tilgangsleysisins.

Af skrímslagangi: Skattalækkun leiðir til aukinnar framleiðni

...eða eitthvað á þá leið hljómaði fréttaflutningur nýlega af einhverri ráðstefnu sem Hannes Hólmsteinn setti upp í Þjóðminjasafninu. Hagfræðingurinn Edward Prescott var fenginn til að segja Íslendingum hvernig þeir ættu að bera sig að, fyrst þeir vita það ekki sjálfir og eiga svo bágt og svo lítið.

Hann sagði að það ætti lækka skatta (rispaða platan hakkar) því skattalækkanir í USA 1986 og Portúgal 1997 (ef ég man ártölin rétt) hefðu sýnt aukna framleiðni. Ok.

Þetta var útgangspunktur þessara tveggja háskólakennara. Maður myndi ætla að þeir hefðu meiri skynsemi í að ramma inn forgangsröðina því hvorugur minntist á það sem er mikilvægara. Sem sagt hver er fylgnin við skattalækkanir og skólakerfi (já og launa háskólakennara, nota bene), þjónustu við aldraða, barnaheimili, almenningssamgöngur, sjúkrakerfið og allt það? Já maður bara spyr.

Ætli skattalækkanir auki þessa þjónustu með einhverjum flottum reiknimódelum uppi í skýjunum? Getur t.a.m. verið að skattalækkun þýði niðurskurð hjá krabbameinsdeild Landspítalans?

Mér leiðast svona hagfræðingabarnasögur en það má gera uppkast að einni slíkri: Segjum sem svo að þjóðfélag sé eins og heimili. Fyrirvinnan er með 300,000 á mánuði og börnin eru 3. Ef fyrirvinnan ákveður að fá sér eina tekjulækkun segjum upp á 10% og verði með 270,000 á mánuði. Mun
a) Tíðni píanótíma barnanna aukast eða fækka?
b) Magn skulda heimilisins hækka eða lækka?

Svo fannst mér ágætt framtak að þessi fyrirlestur var í Þjóðminjasafninu, því þar eiga kenningar þessara pseudo-frelsispostula heima og því fyrr því betra. Vonandi var "vonda ríkið" ekki að borga fyrir þennan óþarfa.

Bláa gullið-hvað?

Vatnið Íslenska er alltaf í dýrari kantinum hér í USA, ég kaupi það ekki lengur, hef reyndar óbeit á öllu þessu plast-átappaða drasli sem oft er af viðbjóðslegt plastefnabragð eftir langvarandi geymslur í hitum. Það má s.s. benda á að New York borg er með prýðisgott vatn til neyslu og klár brandari að bera sig yfir lækinn, hvað þá heilt haf, til að fá vatnssopa. Það er nú ekki eins og þessi gosdrykkja-substitute vara sé stíluð á "fátæka manninn" í Afríku, heldur höfðar mest af henni til hégóma neyslusýkinnar í gegnum auglýsingaskrum og fátæklega klætt vel vaxið fólk að þamba úr vatnsflösku sullandi niður á nafla í stað þess bara að fá sér vatn á almenningsfontum.

Var einhver bjáni að hrópa skattgreiðendabruðl?

Vandamálið í flestum vatns-skorts löndum er einmitt að fá rennandi vatn, ekki bara átappað annars staðar frá í fansí umbúðum frá Vífilfelli. Líklegast er góður bor besta lausnin og heiðarlegir píparar, sendir sem hluti af hjálparstarfsemi. Mig grunar nefnilega að bláa æðið sé umfjöllun um eitthvað annað en olíuævintýri, nema verið sé að ræða olíuafurðina sem finnst á plastbragðinu og fer þ.a.l. í líkamann. Hér er afar ólíku saman að jafna og plastflaskan er sjálf olíuafurð. Skál fyrir því, ertu að drekka eitthvað úr plastflösku núna? (smá hint)

Það er s.s. eðlilegt að fyrirtæki fari út í að selja vatn til útlanda. En aðgangur að vatninu verður að vera í almenningseigu til að tryggja eðlilega samkeppni og fyrirbyggja þessa kommúnísku einokun sem myndast eftir skyndiuppáferð við hið útópíska markaðsfrelsi sem ýmsir skrímsla-öfgamenn eru að hamra inn í heilann á almenningi.

Það þykir mér heldur seinfarið að vera að bera saman vatnið og olíuna og gullið. Má ekki bara nota þau orð sem menn meina:  STRÁKAR, ÞAÐ ER HÆGT AÐ GRÆÐA Á ÞESSU LÍKA!!!

Öld bláa gullsins runnin upp

Ökuþórarnir hjá strætó meira vandamál en nafnagjöf.

Skil ekki af hverju stöðvarnar eru ekki fyrir löngu merktar með nafni eða hvers vegna þetta er svona merkilegt mál. Mér þykir nauðsynlegra að skikka til þessa örfáu ökuníðinga sem eru að vinna hjá strætó. Fyrir tæpri viku tók ég sexuna niður í bæ og strætisvagnsstjórinn keyrði eins og hann væri snargeggjaður.

Ég kom inn í strætóinn og bauð góðann daginn. Vagnstjórinn leit á mig eins og ég væri bjáni og sagði "já já, góðann daginn" með tón sem gaf í skyn að þeta væri góður dagur eða hitt þó heldur.

Maður með hækjur komst með herkjum í sætið því rykkt var af stað og greinilega gefið allt í botn, ég var næstum dottinn. Skömmu seinna fleygðist grey maðurinn úr sætinu þegar strætisvagnastjórinn negldi á bremsurnar og hamaðist á flautinni og bölvaði og ragnaði. Þessi með hækjurnar lá á gólfinu hálf ringlaður og hækjurnar sit hvorum megin fyrir framan hann. Ég rétti honum hjálparhönd til að komast aftur í sætið. Það var ekki létt því strætóstjóri keyrði áfram eins og alger bavíani.

En þegar maðurinn lá í gólfinu gerði strætisvagnastjórinn akkúrat ekkert, kom ekki einu sinni til að athuga hvort væri í lagi.

Það var eins og hans skapbrestir gerðu allt í kring ómerkilegt.

Síðan hef ég lært að það er eins gott að halda sér mjög fast því einhver hluti þessara vagnsstjóra eru óumgengnishæfir hvað bremsur og bensíngjöf varðar. Kannski væru þeir góðir í eithvað annað en að keyra strætó.

-Og auðvitað eru líka strætisvagnastjórar sem keyra mjög vel. En sumir eru agalegir ökufantar og margir keyra einfaldlega of hratt. Það liggur ekki svona mikið á. Mín vegna má setja upp stórt símanúmer í strætóana og leyfa kúnnum að hringja og kvarta þegar svona kemur upp á.

Fyrsta strætóstöðin nefnd „Verzló"

Mynd frá sýningunni í dag

Hér er smá mynd úr sýningarsalnum í dag. Það góða við Ráðhúsið er að umferðarflæði í gegnum það (Umferð=Gangandi) er með því besta, viðburðir skerast saman, fólk hittist og Íslandskortin/"skrýmslin" birtast eins og illir andar yfir höfðum fólks. xx

 

Lyngdalsheiði-frábær leið

Var að koma frá Laugarvatni þar sem við Lilja vorum í góðu yfirlæti hjá frænda okkar Erni í þessu fína sumarhúsi hans. Eitt geri ég sem sjálfsagðann hlut og það er að sleppa þessari leiðinlegu hraðbrautarleið framhjá (öllu) sunnan við Ingólfsfjallið. Mér leiðast ógurlega þessar beinu hraðbrautir sem eru úr tengslum við landslagið og gera Ísland álíka spennandi og að keyra á hraðbrautum Miðvesturfylkja Bandaríkjanna, þar sem vegurinn er svo beinn að maður sofnar eða fer að reyna að lesa bók við aksturinn.

Fór því Lyngdalsheiðina. Sú leið er alveg stórkostleg, eins og vegirnir sem maður var alinn upp við. Þessi vegur þræðir landið og er einhvern veginn saumuð inní landslagið. Maður finnur fyrir hólum og hæðum og skilur hvernig landið liggur og skynjar fegurð þess betur. Það er enginn tími til að sofna á svona vegi. Það ber að varast blindhæðir og slíkt, en með skikkanlegum akstri og smá lagfæringum á veginum eins og að setja hámarkshraðann í 70 ætti þetta að vera í góðu lagi.

Mér skilst að leggja eigi Lyngdalsheiðina af og setja veg aðeins sunnar. Það þætti mér leitt, enda má gera ráð fyrir að enn einn vegarspottinn sé alltof beinn og það versta er að:

ÞAÐ ER BANNAÐ AÐ STOPPA. Bara leyft að keyra á 100!

Hvernig er hægt að ferðast um landið ef bannað er að stoppa? Ef maður getur ekki bara stoppað sissona til að skoða áhugaverð kennileiti án þess að eiga á hættu að einhver hálfsofandi undir stýri negli á mann á 100? Hvernig skoðar maður landið ef einu stoppin eru Bónusbúllur og bensínstöðvar og pylsusjoppur?

Bara svona vangaveltur.

Betra seint blogg en ekkert

Eða hvað. Nema ekkert sé verið að segja. Vegna anna hefur lítið borið á bloggi hjá mér. Skrýmslasýningin í Ráðhúsinu hefur gengið prýðilega og viðbrögðin mjög jávæð. Það er hægt er að nota þennan sal þó margir kvarti yfir honum og kannski réttilega því listrænt séð er ekki auðvelt að sýna þarna. En það er hægt. Hér er mynd af mér með nýju bókinni. Bókinni með gatinu. Annars er bloggið einhverra hluta vegna afskaplega seinvirkt. Það er svo hægvirkt að á mörkunum er að hægt sé að nota það. Átsj.

Dæmi um æsing og skrípahegðan í þjóðfélaginu

Jæja, er svona lítið að gera hjá löggunni á Selfossi að þeir beina sér gegn börnum og forráðamönnum í leit að starfsfullnægju?

Það hefur tíðkast í gegnum kynslóðir síðustu aldar, síðan bíllinn kom fyrst til sögunnar, að eldri leyfa börnum sínum að prófa aðeins að keyra bíl á afskekktum stað. Þetta elur á ábyrgðartilfinningu og þroska í akstri og handleiðsla foreldra er auðvitað það besta sem völ er á. Að leyfa 11 ára dreng að kippa aðeins í bíl á öruggum afskekktum stað er algerlega eðlilegur hlutur í uppeldi hvers barns og einfaldlega ekkert athugavert við það. Foreldri og eldri miðla af þekkingu sinni og því yngri sem maður er að fá að prófa að stýra og stíga á bensín etc því betri ökumaður verður maður seinna meir.

Það er nú ekki eins og verið sé að keyra í umferðinni.

Hér er greinilega verið að búa til vandamálafólk úr dreng og forráðamanni sem í raun gerðu ekkert rangt til. Foreldri gerir bara það sem hefur tíðkast án vandamála. Krakkar í sveit fá að kippa í dráttarvélar og stunda alls kyns störf sem eru einfaldlega afskaplega þroskandi. Svona hugarfar með að börn megi ekki svona undir handleiðslu fullorðins, eða megi ekki vinna ungt er einfaldlega þroska-heftandi. Lögga sem stendur sig vel í starfi er auðvitað sú lögga sem kemur að svona "atviki" og einfaldlega ræðir við viðkomandi um að fara nú varlega og gefur góð ráð. Og kannski fylgist með til að allt sé nú eðlilegt. End of story. Það á alls ekki að taka fyrir svona prufukeyrslur á öruggum stöðum.

Lögga sem ætlar að láta refsa fólki fyrir svona er ekki endilega að fullnægja starfi sínu. Hlutverk lögreglu er ekki að skipta sér af öllu og engu, heldur vera í bakgrunni og til staðar ef eitthvað kemur uppá, líka að vera skilningsrík og uppbyggileg í samskiptum við fólk. Jafnvel ef ólöglegt er að ganga yfir á rauðu ljósi.

Hvernig þetta hefur þróast skv. þesari frétt er kannski veruleikafirring og paranojuöfgar í þjóðfélaginu sem er alltsaman komið á frekar hátt stig. Það væri afar slæmt ef stofnaður væri Íslenskur her með tilheyrandi svona leiðinda atvikum sem smátt og smátt sarga undan eðlilegu frelsi fólksins í landinu og myndu formfesta taktslátt reglugerðarpésanna enn frekar.

11 ára drengur undir stýri

Bora gat á Öskjuhlíð strax!

Svona hljómar síðasti frasinn, eða eitthvað á þá leið. Í sjálfu sér hef ég ekkert við þetta að athuga.

NEMA

Það vantar almennileg strætóskýli og góða hjólreiðastíga. Er ekki hægt að finna einhverja sem kunna að forgangsraða hjá borginni? Nú þurfa hjólreiðastígar að vera ANNARS staðar en meðfram vindrassgati hraðbrautaslaufanna. Þeir þurfa að fara beint í gegnum sjálf hverfin, fá forgang og það strax.

Svo vill ég sjoppur í flest strætóskýli.

Takk fyrir.

Er farinn aftur að vinna (svo bloggið situr áfram á hakanum)

Bestu kveðjur, se ya kids!

X X

Ísland í EU?

Mér heyrist á fjölmiðlunum og fréttatilkynningum frá útsendurum bankabraskara [sem birtar eru gagnrýnislaust] að þeir vilja að Ísland gangi í Evrópusambandið og taki upp Evruna sem fyrst af því þeir græða ekki nógu mikið vegna gengisútreikninga. (Mín lauslega þýðing yfir á eiginlega Íslensku.)

Ég veit ekki betur en bankarnir græði alveg nóg. Eiga Íslendingar að gerast hluti af Evrópsku stórveldi af því ákveðnir aðilar vilja græða meira? Síðasta ár var mikið gróðaár hjá bönkunum. Hvað vilja þessir menn? Eru það ekki þeir sem hafa átt sinn þátt í að sprengja upp húsnæðisverð á Íslandi?

Og ég veit ekki betur en að kröfur um inngöngu í EU og niðurfelling á notkun krónunnar eigi að koma frá sjálfum valdhöfum og fólkinu í landinu, ekki þeirri þröngu valdaklíku sem vill stjórna fólkinu.

Hvað finnst moggabloggurum um þetta?

New York hjólatúrar, meðfram Hudson ánni

   Jæja nú er sumarið komið og hjólreiðatúrarnir farnir að taka á sig aðra mynd. Þessi 15km leið meðfram Hudson ánni hefur með hækkandi sól breyzt úr grámyglulegum vetrarbúning í græna laufaslæðu Riverside Park. Það er alltaf afar áhugavert að hjóla héðan úr meinþéttu fjármálahverfinu og þangað sem grænu svæðin víkka. Maður fer úr mannhafi stressaðra braskara að ýta hvorum öðrum úr vegi, upp í grænann garð þar sem fólk er rólegt með myndavélar að mynda einhver dýr eða fugla, situr í sólinni og les bækur eða spilar fótbolta. Dóttir mín Lilja er í kerru aftan í hjólinu og fær að fara í 1-2 tíma rólótörn í flóðhestaróló (hippóróló eins og við köllum hann) við 92. götu. Þar er neBBlega hægt að skríða inn um munninn á flóðhestastyttu og koma svo út um... magann.

    Örstutt klippa af okkur að hjóla http://youtube.com/watch?v=i7tUnQLqTpc 

   Margt ber við á leiðinni, sem liggur í norð-norð-austur. Fyrst förum við í fjármálahverfið, þá gegnum Battery Park City, hverfi byggt á 9. áratug sem er með mjög vel heppnuðum og góðum margnota stíg meðfram ánni. Þar er m.a. Winter Garden, sem er stórt glerhýsi og kemur sér vel á köldum dögum og til tónleikahalda.

   Skammt norðan við var til margra ára bryggja þar sem hægt var að leigja hjól, fara í minigolf og fá sér snarl á útigrilli ofl. Fólk bjó þar í bát sínum sem það leigði út í einkasamkvæmi, allt mjög óformlegt. Bryggjan var rifin sl. sumar af verktökum á samning við borgina. Þeir stoppuðu svo verkið til að heimta meiri peninga. Óljóst er um framtíð bryggjunnar, því nú er búið að rífa hana með manni og mús og fjárlög eitt spurningamerki.

   Rétt þar fyrir norðan er Canal Street þar sem Laurie Anderson er með stúdíó með útsýni yfir Hudon ána. Aðeins ofar eru nýlegár hvítar glerblokkir hannaðar af Richard Meier arkitekt, ekki endilega arkitektúrsnilld, en einfaldar blokkir fyrir vel stæða með einni íbúð per hæð.

   Ótal staðir eru á leiðinni þar sem hægt er að fjalla um. Maður hjólar m.a. fram hjá afgirtri byggingu við 15. götu, fyrrum bílastæðahúsi þar sem lögreglan hélt eitthvað 2000 manns í gíslingu vegna pólitískra skoðana árið 2004. Skammt fyrir norðan eru svo Chelsea Piers við 23. götu, áhugaverður staður með æfingasvæði kylfinga og bátahöfnum. Borgarmegin er nýrisin bygging eftir Frank Gehry, skemmtileg skúlptúræfing, en ekki endilega góður borgarstrúktúr. Tók eftir því meðan verið var að byggja hana að súlurnar eru steyptar skakkar til að fylgja eftir hallandi hliðum hússins. Rétt norðan við Chelsea Piers var veitingastaður á bryggju á sumrin. Þar var hægt að hjóla beint inn og að borði og setjast niður án formlegheita. Þar var líka hægt að leigja kajaka til að sigla í ánni. Að sjálfsögðu er nýbúið að rífa bryggjuna með veitingastað og alles, öll svona grasrótarfyrirbæri hverfa í gin einkavæðingarbrasksins, sem lofar borginni gulli og grænum skógum en stoppaði verkið strax eftir niðurrifið til að heimta meiri pening en samið var um. Þar fyrir norðan tekur við þyrlulendingarsvæði, flugmóðuskip og mörg smærri græn svæði.

    Sífelldur straumur fólks að hlaupa, ganga, á línuskautum, reiðhjólum fer upp og niður eftir öllum stígunum. Helst ber að vara sig á túristunum, sem eiga til að labba út á hjólastígana, hægt og stefnulaust eins og fólkið í Zombie myndunum. Sumir nota stíginn til að þjálfa sig í hjólakeppnir, þeir þekkjast úr á hjólunum, gallanum og hraðanum.

   Við 59 götu breytist leiðin mikið, þar sem breiðgatan sjálf breytist í hraðbraut sem fer upp á brúarsystem. Rét þar á undan er smá garður með ágætis risa-flöskuskúlptúr sem vert er að skoða, hægt er að kíkja inn í hann. Hjólreiðastígurinn fer svo undir hraðbrautina á 1-2km kafla og eru m.a. boltavellir þar, þá með þaki. Þetta er mikill strúktúr sem veitir gott skjól í rigningu og ekki verra að lítill opinn bar er þarna við stíginn á sumrin, þar sem hægt er að fá sér einn kaldann. Mér skilst að Donald Trump hafi átt þátt í þessum hluta og skál fyrir honum. Hægt er að hjóla beint í barinn og drekka einn stífann án þess að einu sinni fara af hjólinu. Þetta kallast þjónusta, en hana notfæri ég mér ekki með Lilju í eftirdragi að sjálfsögðu. Fæ mér í mesta falli djöfladrykkinn Coca Cola. Þá er haldið áfram norð-austur og m.a. farið framhjá smábátahöfn þar sem húsa- og lystibátar eru. Frekar farið að eldast og í niðurníðslu. Þá beygir stígurinn inn að borginni, fer inn undir hraðbrautina og kemur upp í hinn eiginlega Riverside Park. Þetta er frábær upplifun í rými, að fara frá opnum árbakkanum í garðinn með sínum 100-150 ára gömlu trjám. Yfir höfði manns er hæfilega þétt laufþak og hér breytist andrúmsloftið. Grænt svæði er hæfilega breitt og teygir sig nokkra kílómetra norður eftir ánni. Maður tekur ekki eftir hraðbrautinni sem er þar við. Minnir mig á að þetta svæði var hannað á bilinu ca 1870-1930, síðasta hollið þegar hraðbrautir voru fyrst að koma á sviðið. Þessi flétta hraðbrautar og útivistar er einstaklega vel heppnuð, gerólíkt eyðieyjum flestra hraðbrauta. Annað áhugavert er að lestargöng eru undir miðju garðsins, svo þrátt fyrir kyrrðina er mikið um að vera og svæðið þrælskipulagt án þess að ókunnugir tækju eftir.

   Við 96 stræti breytist garðurinn og verður enn rólegri, tvískiptur með sparkvöllum nær ánni og grænu svæði ofantil. Hér bjó ég við 116 götu þegar ég var í Columbia Háskóla á árunum 1987-1990. Joggaði á sínum tíma á svæðinu milli 96. og 119. götu. Minnistæð eru ótal partý frá þessum árum, þegar lífið snerist um mikla einbeitingu að námi og að djamma stíft þess á milli. Í dag fer ég oftast á hjólinu að þessum punkti (119 götu) og sný við og held aftur suður á bóginn.

    Og þá er hjólaferðinni lokið, samtals um 30 km leið. Tek fram að hér er afar mörgu sleppt úr. Hjólað eins oft og tími og veður leyfir. Skál.

Hommagiftingar, öfgatrú, danssýningar og hlutverk kirkjunnar í nútíma þjóðfélagi.

Já þessi Jón Valur Jensson, hefur þurrkað út eðlileg innlegg mín á sinni bloggsíðu, en tekur því sem gefnu að aðrir lesi hans heilögu orð. Hann hefur svona sýnt í verki að hann er lítt umburðarlyndur gagnvart náunganum (t.d. mér) eða skoðunum annara (t.d. minna). "Ókristilegt" ef einhver spyrði mig míns auma álits. Hvað ef ég er hommi í þokkabót? Hækkar þá útsýnispallurinn hans Jóns?

Fór í mína fyrstu hommaskrúðgöngu í New York 1988. Ég hef þekkt svo marga homma, og reyndar einn prest sem er hommi. Misjafn sauður eins og gengur og gerist en bara ósköp venjulegt fólk, menn og konur, með sín áhugamál, en hneigist að og verður ástfangið af sama kyni. Ekki er það þeim að kenna, heldur er þetta svona frá náttúrunnar (Guðs?) hendi. Velja sér æfilanga maka hvort sem okkur líkar betur eða verr. Blessuð er minning mín í Limelight frá sömu árum, þar sem ég gekk inn í gamla kirkjubyggingu sem breytt hafði verið í hommaklúbb. Þar inni blasti við mér hin furðulegasta nærbuxnasýning þar sem kosið var um fegurstu karlmannanærbuxurnar. Og menn að dansa til að sýna þær. Þetta þótti mér og þykir skondið enn þann dag í dag. Sjálfur er ég þeirrar skoðunar að það eigi að leyfa hommum og lesbíum að gifta sig í kirkju, rétt eins og öðrum pörum. Ef þau vilja það. Hvar sagði Jesú annars að hommar ættu ekki að mega gifta sig? Eða er verið að vitna í gamla testamentið með boðorðin tíu? Ó já, þetta með túlkunina á biblíunni er áhugavert, hún talar líka í Gamla testamentinu um að það sé í lagi að grýta sumar konur til dauða, hafa þræla og ýmislegt annað sem ekki passar saman við okkar þjóðfélag. Svo túlkun á biblíunni er að sjálfsögðu ekki börnum hæf ef hún er á annað borð svona rosalega hátíðleg.

Mikið er dásamlegt að með IVF (In Vitro Fertilization) geta lessur loksins eignast eigin börn og stórkostlegt ef hommar geta líka ættleitt. Það hlýtur að gefa lífi þessa foreldra og börnum mjög mikið gildi. Það er lítill skortur á óvelkomnum börnum en það á alltaf að vera pláss fyrir börn, hvar sem þau eiga heima og blessaðir eru þeir sem taka að sér slíkt ábyrgðarhlutverk. Veit þó ekki hvort ætti að leyfa öfgatrúarfólki að ættleiða. Það eru jú takmörk fyrir upp á hversu þvingað uppeldi má bjóða saklausum börnunum.

En hlutverk kirkju er kannski svolítið misskilið líka. Kirkjan er ekki bara prívat hof fyrir afturhaldssama bókstafstrúar-biblíuorma, heldur eins konar heilagur samkomustaður almennings, tilkostaður einmitt EKKI af prestum, Guði sjálfum eða krossinum, heldur fólkinu (ríkinu) í landinu. Þar ber því á jafnréttisgrundvelli að leyfa þjóðfélaginu að koma fram með sín mál og auka undir mátt góðseminnar, s.s. að sýna dánum virðingu og jákvæða minningu, bjóða börn velkomin í heiminn, gifta þau pör sem eiga saman, hafa kóra, syngja, ferma, stuðla að uppbyggilegri umræðu, blessa fólk og dýr og með þessu öllu má svo hafa orð Guðs inn á milli -og ef ég, sjálfur auminginn, mætti ráða, mætti hafa sem flest trúarbrögð þarna svo hægt sé að sjá út fyrir rörsýn klósettpappírssjónaukans. Ef ekki gengur að fá presta sem ekki vilja gifta hvern sem er, er kannski hægt að fá í staðinn Búddistapresta sem geta fengið yfirráð yfir amk helming kirkja, svona til að tryggja að ekki sé verið að troða á fótum ákveðinna þjóðfélagshópa í gegnum sameiginlega eign samfélagsins.

Ef kirkjunnar menn eru að mæla móti þessum beisikk hlutum og heimta Texas-Vatíkans-trúarbrögð sem enginn viti borinn maður hefur áhuga á né vilja til að fylgja eftir, dugar ekki að segja sig úr þjóðkirkjunni. Það mætti athuga með að skoða rækileg himinblá budget cuts og taka í umræðu að taka kirkjurnar frá þessu fordómafulla bókstafstrúarfólki og finna alvöru presta með umburðarlyndi sem er annt um alla, jafnvel annt um þá sem sumir telja "gallaða" af einhverjum sökum. Það er til fullt af slíkum góðmennum sem eru einmitt prestar. Eins og prestar eiga að vera. Annars að gera kirkjurnar að opnum samkomuhúsum fyrir hverfin eða breyta þeim í meðferðarstofnanir fyrir geðsjúka, neyslusjúklinga og afdrep fyrir fólk sem hefur orðið fyrir ofbeldi. Ef það gengur ekki, þá selja þær í hyldýpi djúpblárrar einkavæðingarinnar, þar sem þær gætu endað sem einbýlishús, listagallerí eða hommabarir. Nú er undir prestum komið að sýna umburðarlyndi og kærleik í orði og verki og hætta að taka þátt í að útskúfa ákveðnum hópum sem þeim er í nöp við.

Leyfum lessum og hommum að gifta sig. Þessar elskur eiga að vera hluti af okkar þjóðfélagi.

Mending Wall eftir Robert Frost

Þegar ég las þessa frétt kom mér til hugar kvæði eftir Robert Frost, skrifað á köldum tímum í kringum 1915:

 

Something there is that doesn't love a wall,

That sends the frozen-ground-swell under it,

And spills the upper boulders in the sun;

And makes gaps even two can pass abreast.

…

 

'Why do they make good neighbors? Isn't it

Where there are cows? But here there are no cows.

Before I built a wall I'd ask to know

What I was walling in or walling out,

And to whom I was like to give offense.

Something there is that doesn't love a wall,

That wants it down.'

 

Veggir sem sagt hrynja og eru byggðir upp, þurfa viðhald og vilja. Þegar hann þrýtur fer veggurinn þá leið sem er eðlilegast og fer í burtu eða aðskilur ekki lengur.

Írakar sameinast í andstöðu við byggingu aðskilnaðarveggjar

Er Ísland borgríki? Eða hylkjabyggð? Til umhugsunar.

Sá á ágætu bloggi að Ísland sé "BORGRÍKI." 

Getur þetta verið? Borgríki? Það eru afar fáir blettir á Íslandi öllu sem gætu flokkast undir BORG, skv. skilgreiningu borgarskipulagsfræðinga. Meira að segja langt yfir 90% af Reykjavík er hreint dreifbýli, tengt saman með ömurlegum hraðbrautarslaufum og eyðilegum umferðareyjum þar sem þúsundir manna ferðast saman án þess að yrða á eða sjá hvort annað. Það getur í sumum skilgreiningum kallast borg, en er ekki borg, heldur dreifð íbúðabyggð fyrir fólk í hylkjum. Stór grassvæði einkenna ekki borg, heldur dreifbýli. Að keyra lengi um auð sdvæði er eki að keyra í borg. Borg er eitthvað mun flóknara en þessi mengjadæmi fyrir 9 ára krakka, sem skipulagsyfirvöld hafa lengi notast við. Borg er þéttbyggður staður fyrir margbreytileg viðskipti, þéttur massi með blandaðri notkun þar sem fólk býr og starfar og verslar, gengur um götur eða búa á hæð fyrir ofan kjörbúðina og nota almenningssamgöngur etc. Í Reykjavík eru langflestar gangstéttir fáfarnar og fólk hittir engann jafnvel á margra kílómetra ferðalagi. Og þó, það eru til einstaka undantekningar. Svo hvernig er hægt að tala um "borgríki" þegar Borg sem slík er varla til á Íslandi, nema kannski í miðbæ Reykjavíkur?

Svo eru sumir að gleðjast yfir bruna á menningararfi Íslendinga í gær. Furðulegt. Annar svona menningararfur er til á Ísafirði. Þar er miðborgarkjarni með nokkuð samfelldri götumynd, sem er ein af gersemum Íslands. Hvað ætli líði langt þar til einhver gróðafíkillinn eyðileggi það?

Geri ráð fyrir að menn fljúgi á Ísafjörð vegna þess að Ísland "er svo voða mikið borgríki"   og ef Akureyri er úthverfi, þá er fyndið að keyra 4-5 klst í "úthverfið." Sem er jafnlangur tími og héðan frá Manhattan til Boston eða héðan til Washington DC. Eða er Boston úthverfi New York borgar, eða öfugt? Varla. Jafnvel þó þokkalega samfelld byggð sé þarna á milli Boston NYC og DC er það að mestu dreifbýli og úthverfi.

Tal um að Suðurland sé hluti af stór-Reykjavík er að mínu mati svolítil minnimáttarkennd þess sem býr í dreifbýli að vilja líka fá þetta stóra líka eins og hinir. Það er vel hægt að sameina einhverja strætóa ofl. en ef maður keyrir í meira en hálftíma í gegnum óbyggð landsvæði, þá kallast það einfaldlega ekki borg: Hraun, klettar og mosi eru ekki borg. Og þó, kannski í þjóðsögunum. Svo ef menn búa í, segjum Árborg, þá búa þeir uppi í sveit eða í einhverjum af bæjunum sem þar eru. Það er bara fínt mál og gott og heilbrigt að kunna að meta fíngert mynstur samfélaga sem mótast í smærri byggðarkjörnum. Ég kann að meta að koma við á Selfossi þar sem vegurinn liggur í gegn, þar er viðkunnanlegt og kannski helst óskandi að færri keðjubúðir séu þar.

Nei þetta eru áhugaverðar pælingar með hvort Ísland sé borgríki. Held að nær sé að tala um að Ísland sé land þar sem fólk ferðast um í lokuðum vaccum glanshylkjum, sem sneiða framhjá öllu Íslensku á hraðferðum um landið. Hraðferðum til að komast eitthvað til að slappa af ofsalega snöggt, enda er orðinn nær ógerningur að stoppa hvar sem er vegna stórhættu á slysi, vegurinn býður ekki upp á stopp. Íslenski mannheimurinn er að mestu leyti framlenging á erlendum skipulagshugmyndum, sem hafa ekkert með landann að gera. Þessar hugmyndir eru eins og hver önnur auglýsing, vara, banani, hvað sem menn vilja kalla það sem keypt er. Og bíllinn selst grimmt.

Í raun er Jón Sigurðsson að tala um að vegirnir hafi batnað og mistúlkar það yfir á borgar-eitthvað.

Soddan er nu det. 

Af bloggi Magnúsar Þórs Hafsteinssonar :
"Jón Sigurðsson framsóknarformaður meðal annars: "Íslenska sveita- og þorpasamfélagið er úr sögunni. Í stað þess er hér risið nokkurs konar borgríki, samfélag sem ber mjög ólík einkenni og lýtur allt öðrum lögmálum. Íslendingar standa nú í róttækri samfélagsbreytingu sem sést á breytinum í byggðamálum, í búferlaþróun frá landsbyggðinni til Suðvesturlands. Samfélagið hefur breyst – frá því að vera keðja sjálfstæðra héraða, það er félags-, atvinnu- og þjónustusvæða umhverfis landið, - og yfir í að verða borgríki með miðju á Suðvesturlandi og útstöðvar annars staðar"."