Nú? Af hverju fjarlægja möstrin? Tákn um mikilvægann kafla í sögu landsins.

Ef ég skil fréttina rétt, þá eiga söguleg möstur á Rjúpnahæð að víkja fyrir nýrri byggð.

Af hverju mega svona möstur, sem hafa verið kennileyti svæðisins áratugum saman, ekki bara vera kennileiti svæðisins? Eins og vindmyllur Hollands eru kennileyti þeirra svæða sem þær standa á, í dag lítt eða ónotaðar. Af hverju þarf alltaf að ryðja öllu í burtu af svæðum sem verið er að skipuleggja? Halda menn að þeir séu alltaf að bæta hlutina með nýju gerilsneyddu hverfi sem er alveg eins og allt hitt?

Já af hverju þurrka skipuleggjendur  út sögu svæða? Af hverju heitir t.d. hverfið ekki eitthvað sem snýst um þessi möstur og innviklar þau einfaldlega í byggðina? Það er varla mikið mál að girða þau af þar til viðunnandi notkun fæst. Gera smá útivistarsvæði umhverfis þau. Það kostar lítið og gæti verið afar áhugavert innlegg í úthverfin. Í það minnsta þá geta möstrin einfaldlega staðið sem minnisvarðar um liðna tíð. Íbúar væru án efa mjög áhugasamir um sögu þeirra og ánægðir að búa í hverfi með svona kennileiti, þetta eru jú töluverð mannvirki síns tíma og skammgóður vermir að sögu landsins sé fórnað á jarðýtuspaðanum. Er það eins og að búa til skó úr handritum?

Af verkfræðingum eru möstrin N.B. talin eitt af verkfræðitáknum Íslandssögunnar, sjá hér http://rafteikning.is/html_skjol/frodleikspistlar/utnefning_verkfraediafreka.htm

Hvað finndist afkomendum okkar annars um svona eyðileggingu? Vitið þér lesandi góður fyrir hvað möstrin voru notuð og hvernig þau tengjast sögu landsins? Það er áhugaverð saga og bara ansi mikilvæg.

Ný not fyrir möstrin?

Byssumenn, again!

Ég skil vel hvers vegna menn eru að skjóta alls kyns varg, eða skjóta sér til matar af nauðsyn. En af hverju skjóta varnarlaus dýr?  Á thað að vera gaman? Flestir af þessum byssumönnum borða allt of mikið hvort eð er. Það er ekki eins og þeir þurfi á þessu að halda nema af einhverri drápsfýsn.

Önd lifði byssuskot og tveggja daga dvöl í ísskáp

Tónlistarhúsið, smá pæling.

Það verður áhugavert að sjá hvernig þetta þróast.

Fyrir mér er aðalspurningin hvort þessi framkvæmd styrki miðbæinn. Til að hús styrki miðbæinn þurfa þau, eftir sem ég best veit, að vera í honum.

Persónulega finnst mér húsið bæði 1) of stórt og 2) of langt frá kaffihúsum og börum. Þ.e. húsið er langt frá Laugavegi og miðbænum og aðskilið með þessari ógangfæru hraðbraut, þ.a.l. ekki púst í miðbæinn heldur mögulega segulstál frá honum. Svo ef vel tekst til með tenginguna (sem vonandi verður ekki shopping mall) þá er spurning hvort miðbærinn vaxi við þetta eða minnki. Mun "tengingin" draga úr viðskiptum við þjónustukjarna miðbæjar eða draga úr þeim?

Erfitt að segja.

Sannarlega hefði ég vilja sjá athuganir á byggingu tónlistarhúsa, dreifðum í nokkrum húsum um Laugavegs og miðbæjarsvæðið. Húsið á Stjörnubíóslóð hefði sannarlega rúmað sæmilega stórt hús, og líka eitthvað af þessum lóðum neðan við Hverfisgötuna. Þá hefði allavega verið hægt að tala um styrkingu miðbæjar. Í staðinn fyrir botnlanga út úr honum. Þá er aðalatriðið orðið sjálfur botnlanginn, þ.e. samsetning tengingarinnar sjálfrar og hvernig hún er miðbær í eðli sínu.

Málið er held ég að fólk muni keyra framhjá miðbænum og leggja bílnum í tónlistarhúsinu og fari á annað borð ekkert í bæinn. If you see what I mean, jellybean. 

Fyrstu steypunni rennt í mót Tónlistar- og ráðstefnuhússins

Heilsuverndarstöðina þarf að varðveita í gerð og nýtingu.

Furðuleg þessi blinda sölugleði á sameiginlegar eignir landsmanna. Það er e.t.v. ekki ósvipað og ef frændi manns færi að selja fínu bækurnar og frímerkjasafnið úr bókahillunni í stofunni hjá manni.

Það fólk sem setur peningana sem forgang fram fyrir allt annað er í raun fyrir okkur hinum sem viljum fyrst og fremst gæði þar sem peningar eru einn hluti af mörgum. Þetta sést líka í byggingarbransanum þar sem verktaki hugsar fyrst um peningana og svo um djobbið. Svo kannski um djobbið. Svo kannski um plötur sem fjúka af húsi, pípulagnir sem leka og hurðir sem passa ekki í falsinn. Svo lengi sem verktaki og sölumaður fær peninginn.

"Peningana takk fyrir og svo fúska ég í restina eða þykist vinna." Þetta virðist vera mottóið í dag og er auðvitað ábending á þjóðfélagshnignun. Vinnusiðferði er á niðurleið og virðist skipta meiru að vera með bindi trix og yfirgang á fundum en að vinna.

En að selja eina fallegustu byggingu Íslands og selja á almennum markaði eins og hvern annann banana hlýtur að teljast til land-lista-ráða. Byggingin virtist fúnkera ágætlega fyrir og er að auki ein áhugaverðasta formkönnun frumherja Íslenskrar byggingarlistar. Hún er jafnmikilvæg varðveislu í gerð og notkun og alþingishús og þjóðleikhúsið. Við Íslendingar eigum að eiga hana, ekki einhverjir kallar úti í bæ, hvað ef þeir selja hana öðrum köllum, sem sjá fyrir sér verslunarmiðstöð með blikkandi auglýsingaskiltum og bílastæðum á grasflötinni? Eða hafa peningar ekki forgang, eins og hver annar verndaður persónuréttur?

Húsnæðisvandi LSH kemur niður á sjúklingum og starfsmönnum

Lýðræðið, nokkrar spurningar.

Já lýðræðið er skrýtið dýr.

Hér í Ameríku hefur það lengi vel verið byggt á auglýsingafári, mun meira en á innihaldi. Nú er samskonar mál komið á koppinn á Íslandi, verið í einhverjar áraraðir, enda fyrirmynd úr fyrirheitna landinu eins skýr og plaköt bíómyndanna. Þannig að ef fólk fær ekki að heyra mikið af rökum, við að leggja dóm á hvað það eigi að kjósa, hvað segir það um valkostinn? Eru það góðir valkostir eða eru kostirnir falsmyndir? 

Er lýðræðisleg kosning hugsanlega svona eins og að velja um LCD, grísalund úr Bónus eða Jón Jónsson sem brosir svona fallega og er líka með heilsíðu auglýsingu? Frelsi markaðarins og frelsi kjósandans orðið eitt og hið sama? Er þetta í stjórnarskránni? Hvað hefur þetta samsull lýðræðis og markaðsfræða að segja með það að fá að kjósa? Eru þá kosnir þeir sem líta út fyrir að vera með bestu dílana, eða flottustu auglýsinguna? Þeir sem eru með rauð eða blá bindi? Eru þetta kostir? Eru falsmyndir auglýsingabransans góðir valkostir í lýðræði? Eru einnar-línu valtarafrasar hins dæmigerða valkosts til þess fallnir að vera lýðræðislega uppbyggjandi?

Og ef herra eða frú valkostur stendur upp og segist vera frábær, best(ur), með mestu hæfileikana og bestu hugmyndirnar, mun betri en aðrir valkostir áður en umrlðan er einu sinni byrjuð... er virkilega hægt að treysta slíkum einstaklingum? Eru þetta ekki einkenni á þeim sem erfitt er að treysta, gösprurum og yfirgengilegum egóistum sem oftast þvælast fyrir á annars sameiginlegum fundar- og hóp ákvörðunum? Einkenni einstaklinga sem gera meira í að þvælast fyrir en að ræða málin í umræðuumhverfi? Einstaklinga sem eru einmitt ekki að hugsa lýðræðislega, heldur um sjálfa sig og kannski líka þá sem borguðu undir heilsíðuauglýsingarnar?

Til þess er jú lýðræðið að fá hlutina rædda ofan í kjölinn svo hægt sé að taka ákvarðanir sem henta sem flestum. Án pallborðs fyrir ítarlegra umræðu um valkostina og hvað þeir setja sem markmið getum við ekki rætt um eiginlegt lýðræði. Og án þáttöku kjósandans í að hlusta vel á umræðuna getum við ekki rætt um sterkt lýðræði. Heldur ekki þegar gleymist að fara yfir kjörtímabil og fara í saumana yfir gerð verk og hvernig þau samræmdust auglýstum stefnum.

Fréttamiðlar þurfa að hafa ítarlega, drjúga og heiðarlega umræðu um valkostina, einmitt ekki auglýsingar. Með auglýsingum er farið að verða overlapp milli ritstjórnar og valkostsins. Kjósendur þurfa að fá þetta beint fyrir framan sig og á hverjum degi, svo þeir geti dæmt sjálfir, í gegnum útvarpsstöðvar, blöð og sjónvarp. Þannig gerast þeir fyrst þáttakendur og gefst færi á alvöru vali. Og í þessu þarf að vera yfirlit yfir farna slóð, og rétt eins og ef verktaki klárar ekki verk sitt, þá þarf stjórnmálamaður að skýra vel út af hverju hann kláraði ekki sitt djobb, var ósamræmur kosningayfirlýsingum og loforðum. Hvernig öðruvísi fylgjumst við kjósendur með þeim sem eru að taka sér vald í gegnum falsmyndir?

Annars endar Ísland eins og BNA, þar sem nagað er í það fyrir voða shopping díla.

Gleðilegt ár.

Veffari