Óbreytt ástand? Og kamarinn?

Við fórum þarna um ca 2005 við hjónin með ömmu og barni. Þá leit þessi vegur nákvæmlega eins út, ég hélt ég ætlaði að eyðileggja bílinn á þessum bíl-eyðandi vegi.

Ekki bætti úr skák þegar ég ætlaði á kamarinn við Dettifoss. Ég hélt ég hefði upplifað margt um æfina, en þessi kamar er mér ógleymanlegur. Ég komst u.þ.b. 2 metra frá hreysinu þegar úldinn skítafnykurinn feykti mér í burtu eins og brún loftbylgja og mér varð flökurt. Mér datt í hug þá að best væri að veita ánni í allri sinni tign á þennan óskapnað og sópa draslinu ofaní  gljúfur sem fyrst. 

Ég gerði þó aðra atlögu og hélt ég kæmist að með vindáttinni en þá kom á daginn að ég hafði farið MEÐ vindáttinni. Geri ráð fyrir að 100 metra fjarlægð dygði minnst ef maður nálgaðist kamarinn undan vindi. Og þarna stóðu 5-10 rútur uppfullar af túrhestum að skoða náttúruundrið. Hversu margir með niðurgang, veit ég ekki. 

Svo áðan rakst ég á þetta í tölvupósti frá einhverju útrásarliði:"Iceland is one of the most pristine and magical places on our planet."

Allavega, sko, þá er náttúran tignarleg og stundum ógurlega mikil viðureignar.

Dettifossvegur eystri lélegur